بيش از نيم قرن پيش، هنگامي كه هنوز هيچ تراشه سيليكوني اي ساخته نشده بود، آلن تورينگ، يكي از بحث انگيزترين پرسشهاي فلسفي تاريخ را پرسيد. او گفت :آيا ماشين ميتواند فكر كند؟ و اندكي بعد كوشيد به پيروي از اين قاعده كه هر ادعاي علمي بايد از بوته آزمايش سربلند بيرون بيايد، پرسش فلسفي خود را با يك آزمايش ساده و در عين حال پيچيده جايگزين كند. او پرسيد: آيا يك ماشين - يك كامپيوتر - ميتواند آزمون <بازي تقليد> را با موفقيت پشت سر بگذارد؟ آيا ماشين ميتواند از انسان چنان تقليد كند كه در يك آزمون محاوره اي نتوانيم تفاوت انسان و ماشين را تشخيص دهيم؟

او در سال1950 بر اساس محاسباتي تخمين زد كه پنجاه سال بعد، كامپيوتري با يك ميليارد بيت حافظه خواهد توانست به موفقيت هايي در اين زمينه دست پيدا كند. اكنون كه در آستانه سال 20۰۹ ميلادي هستيم، حتي نه سال بيشتر از زماني كه او لازم دانسته بود، هنوز هيچ ماشيني نتوانسته است از بوته آزمون تورينگ با موفقيت خارج شود. اما همين پرسش كافي بود تا بشر در نيم قرن اخير به دستاوردهاي شگرفي در زمينه هوش مصنوعي برسد. دست كم يكي از پيش بيني هاي تورينگ درست از آب درآمد: در سال 2000 مفهوم <هوش مصنوعي> براي هيچ كس غيرقابل باور نبود. در اين مقاله نگاهي داريم به سير تحولاتي كه پس از اين پرسش تاريخي در دنياي علم و مهندسي به وقوع پيوستند.